Vandaag is het dan eindelijk zo ver. Na afgelopen weken elke dag een kruisje gezet te hebben op de aftelkalender, gaan we vandaag eindelijk op vakantie. Miami, here we come!
Na, voor de meesten van ons, een prima nachtrust ging de wekker om 4:30, tandenpoetsen, kleren aan, koffers inladen en om 5:15 zitten we in de auto op weg naar Schiphol. super relaxed de auto bij Privium 1 geparkeerd (Theo bedankt!) en naar de vertrekhal gelopen. Inchecken, douane en security gingen erg soepel, binnen een uur waren we overal doorheen en was het tijd voor een ontbijtje bij de AirPort lounge, waarna we besluiten richting de gate te lopen. De vlucht vertrekt prima op tijd en verloopt eigenlijk heel soepel, en voor we er erg in hebben zijn we in New York voor de overstap naar Miami.
Job wilde niet samen op de foto, die wilde zijn eerste foto in “de States” niet delen …
Nadat we in alle rust ff de toerist hadden uitgehangen konden we door de gate voor de overstap naar Miami. Helaas ging dat iets minder soepel. We hadden anderhalf uur om daar te komen, en de koffers zouden doorgelaten worden. Gelukkig vroegen we om de richting bij de bagageband, want daar vertelde een dame dat we eerst onze koffers moesten halen, wat wij stellig ontkenden, omdat wij enkel moesten overstappen. Toch maar braaf de dame gevolg, en daar kwamen onze koffers al aan op de bagageband. Gelukkig konden we ze een paar meter verder alweer inleveren, dus door naar de volgende hoepel, security. Omdat het onduidelijk was waar we heen moesten toch maar weer vragen. Dit keer bij een jonge dame die redelijk bedenkelijk reageerde toen ze zag waar we moesten zijn en dat we al over een half uur moesten boarden. We zaten kennelijk helemaal verkeerd en moesten door security, met de trap naar beden en dan met een shuttle naar desbetreffende vertrekhal, en dat alles binnen een half uur. stress-level-++
Gelukkig bevestigde de aardige meneer die de paspoorten checkten ook nog ff dat het vrij krap ging worden 🫨 Goed, wij snel de schoenen uit, zooi in een krat, handen omhoog door en poortje en wachten tot de spullen gescand bij ons kwamen …. Wtf! Twee van de drie kratjes hadden de verkeerde afslag genomen en moesten extra (lees handmatig) gecontroleerd worden. Helaas waren er nog twee kratjes voor ons, dus ik vraag of die meneer die van ons voorrang kan geven zodat we onze vlucht kunnen halen. Helaas, deze fijne vent moest de kratjes verwerken in dezelfde volgorde als waarop ze op de band stonden en kon onder geen voorwaarde van afgeweken worden. natuurlijk leek er ook iets niet helemaal pluis met het kratje waar hij mee bezig was, want daar riep hij een collega voor bij zich en wilde alle tassen van die mensen nog even nagaan, echt .. stress-level-door-het-dak.
Wij besloten dat Tessa vast met de kids op zoek zou gaan naar de shuttle en de gate en dan zou ik zsm met onze tassen volgen. Toen eindelijk onze tassen gecontroleerd zouden worden werd vrij snel duidelijk wat het probleem was, twee flesjes met water. Ik stelde voor dat hij mijn fles weg kon gooien (of op een andere plesk kon stoppen waar de zon niet schijnt) en de drinkflessen van Job mocht ik meenemen, iets met kinderen enzo.
Na nog ff lekker stressen in de shuttle en een sprintje met twee tassen door de hele vertrekhal (van gate 1 tot 23) stuitte ik mij bezweet en buiten adem, maar op tijd, aan bij Tessa en de kids. Door naar Miami!!